Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018

MARK E. SMITH (1957-2018)

Ήταν μορφή. Με δυνατά τραγούδια, με μουσικές που κρατούσαν στο βάθος τους την ουσία των σίξτις (CAN, Captain Beefheart, Velvets, british pop σαν τους Move κ.λπ.), με στίχους εντελώς προσωπικούς, με κοινωνικοπολιτικές αναφορές, λογοτεχνικές επίσης (φαντασίας κ.λπ. Lovecraft, Machen) και με απόψεις αριστερές οπωσδήποτε μέσα στην ιδιομορφία τους. Ορκισμένος εχθρός του «συστήματος»… μέχρι και ο Στάλιν χώραγε στις πάντα ουσιαστικά προβοκατόρικες απόψεις του. RIP Mark E. Smith.
Οι Fall είχαν έρθει στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1982, σ’ εκείνη την ιστορική συναυλία στο Σπόρτιγκ. Εγώ τους είδα 6 χρόνια αργότερα, αρχές ’88 πρέπει να ήταν, στο Ρόδον (ήταν, μάλλον, η δεύτερη φορά που έρχονταν στην Ελλάδα).
Τι θυμάμαι από τότε, τι μου είχε κάνει εντύπωση; Κάτι που το ήξερα από τους δίσκους, αλλά ήταν άλλο πράγμα να το ακούς ζωντανά. Ο τρόπος που τραγουδούσε ο Mark E. Smith. Αυτό το διαρκές ραπάρισμα, που ήταν τελείως προσωπικό και αυτόνομο.

7 σχόλια:

  1. Yiannis Stefanakos
    Όχι ρε γμτ...όχι οτι θα μενε αθανατος, αλλά και μονη η παρουσια του σε κείνο το τριήμερο στο Σπόρτινγκ, σημαδεμα μιας εφηβείας (ποιος Κέιβ..)

    Melina Spathari Αυτό.

    Vassilis Konstandopoulos
    "THE PRESENT-DAY PROLETARIAT REFUSES TO KNUCKLE UNDER" χε,

    Vangelis Aragiannis
    Κρίμα, πραγματικά πολύ σημαντική μορφή.
    Καλό επίσης:
    I feel trapped by mutual affection
    And I don't know how to use freedom

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Life lessons: Mark E Smith on bullying, the occult and why Stalin had the right idea
    http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/music/features/life-lessons-mark-e-smith-on-bullying-the-occult-and-why-stalin-had-the-right-idea-6260036.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Giannis Papaioannou
    Εκείνη τη βραδιά στο Σπόρτινγκ στους Fall, είδα πρώτη φορά τραγουδιστή να "λέει" ένα ολόκληρο κομμάτι με τη φωνή του γραμμένη σε dictaphone. Με την μπάντα του να χτίζει από πίσω, εκείνος σιωπηλός, πλησίαζε στο μικρόφωνο και πατούσε μόνο το play. Αξέχαστη συναυλία...

    Konstantinos Kontogiannis
    τον εχω σε φωτο Γιαννη να παιζει ολ' αυτα....Ημουν μπροστα του!!!!

    Kwstas Agas
    εγώ βλέπω την αφίσα και... μου τρεχουν τα σάλια: συγκροτηματάρες όλες στα ντουζένια τους και να παίζουν στο Σπόρτιγκ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. RIP νομιζω δεν ταιριαζει καθολου για φυσιογνωμιες σαν τον Mark E Smith
    Hotel Bloedel το αγαπημενο μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Spyros Hytiris
    Ήμουν στο τριήμερο, και στο ΡΟΔΟΝ τράβηξα πολλά slides που δεν χρησιμοποίησα ποτέ. Είναι πρώτη φορά που βάζω κάπου φωτογραφία από εκείνη τη συναυλία.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Θυμάσαι Σπύρο αν ήταν αρχές '88;

    Vassilis Konstandopoulos
    Γενάρη ήταν Φώντα

    Spyros Hytiris
    23 Ιανουαρίου. Kαι ηχητικό (η φωτο του βίντεο άσχετη)
    https://www.youtube.com/watch?v=l6pq3_SOfm0
    The Fall -Rodon Club -Athens -Greece -23 -1 -1988...

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Τέλειο, δεν το είχα δει!

    Spyros Hytiris
    Στο τριήμερο του Sporting, συνειδητοποιήσαμε -ιδίοις όμμασι και όχι μέσα από τις άηχες σελίδες του NME- ότι υπάρχει ένας νέος κόσμος εκτός Ελλάδας, στον οποίο δεν υπάρχουν θεοί κιθαρίστες που σολάρουν επί ώρες στο κέντρο της σκηνής, αλλά κοινοί άνθρωποι της ηλικίας μας (άντε λίγο μεγαλύτεροι) που όμως -λόγω σπανιότητας του είδους- έμοιαζαν με εξωγήινους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Vassilis Konstandopoulos
    Για να πω κι εγώ την παπαριά μου, αυτό που προσωπικά με ιντρίγκαρε (τουλάχιστον) στο Σπόρτινγκ, ώστε να αρχίσω να ψάχνομαι με τους δίσκους τους (μου βγήκε η ψυχή να παίρνω οτιδήποτε βγάζανε ως το 90), ήταν : Η έλλειψη "στολής", άσπρο πουκάμιστο και απλό παντελόνι, ούτε μέικ απ, ούτε πετσιά, μαύρα, άλλα ρούχα τύπου λόγκο, αλλά κυρίως, ότι οι τύποι παίζανε μια χαρά (άσχετο αν τα κομμάτια σε αλλαγές ήταν μίνιμαλ), με μια ρυθμ σέξιον να μασάει σίδερα, 2 ντραμς, 2 μπάσα, που δίνανε μεγάλο όγκο στον ήχο, τον οποίο, παραδόξως, άκουγα πολύ καλά κι ευδιάκριτα. Σημειτέον, ο Μαρκ Ράιλυ, ήταν εξαιρετικός και οικονομικός κιθαρίστας, θαρρώ ότι όταν έφυγε, οι Fall έπεσαν, τουλάχιστον εκτελεστικά. Επίσης, η έλλειψη "ύφους", ο Σμιθ ποτέ δεν υπήρξε περσόονα (όχι ότι αυτό είναι απαραίτητα κακό). Την προηγούμενη, οι BP, επίσης εξαιρετικοί μουσικοί, λόγω έντασης ήχου και παραμορφώσεων, ήταν αδύνατο να προσφέρουν κάτι διαφορετικό από ένα μεταλικό βόρβορο (τρίζανε οι λαμαρίνες λέμε), αλλά υπήρχε η ένταση του Κέιβ. Με τον Σμιθ, αν και ανάθεμα κι αν καταλαβαίναμε πολλά από τα κατεβατά, είχες αμέσως την αίσθηση του τύπου που ξέρει πολύ καλά τι άδει ή απαγγέλει και μας έπειθε ότι μας αφορούσε. Βέβαια, μας έκατσε και το προμο του hex enduction hour, ίσως της καλύτερης δουλειάς τους. Ομολογώ, ότι στο Ρόδον, αν και είχα βγάλει εισιτήριο και για τις δυο βραδιές, την δεύτερη δεν πήγα, μου φάνηκαν όλα αρκετά διαδικαστικά, αλλά μάλλον ήταν γιατί σιγά σιγά πήγαινα αλλού και τα λάιβ ειδικά μου λέγανε όλο και λιγότερα πράγματα.

    Vassilis Konstandopoulos
    ΥΓ. Και πάντως είχα την τύχη να τους δω στην ακμή τους πάλι, σε μια μνημειώδη και περιπετειώδη συναυλία στα ντόκια του Αμβούργου, το 86, μαζί με Κέιβ, Butthole Surfers και Swans, μπορώ να πω (τηρουμένων των αναλογιών γιατί έγινε της πόπης, με έφιππες αστυνομίες κλπ.), ότι στο Σπόρτινγκ ήταν καλύτεροι

    Vassilis Konstandopoulos
    ΥΓ2. Τω καιρώ εκείνω, εμείς οι σιξτάδες, βλακωδώς, ψάχναμε αντιστοιχίες των "τωρινών" με την δεκαετία του 60. ΟΚ, οι ΒΡ ήταν οι Στούτζες. Ο Ζήλος έλεγε ότι οι Fall ήταν οι grateful dead της δεκαετίας, εγώ πάλι ψυχανεμίστηκα κάτι πολύ βρεττανικό, που σκέφτηκα αμέσως τους Kinks, λίγο επιβεβαιώθηκα όταν οι Fall διασκεύασαν το victoria. Απλώς για την ιστορία όλα αυτά, οι εποχές τότε ήταν μπερδεμένες, ειδικά για μας στην περιφέρεια, τώρα σκέφτομαι ας πούμε, ότι το Γούντστοκ απείχε 10 χρόνια μόλις.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Ήταν σιξτάδες οι Fall με το δικό τους τρόπο. Κάτι τέτοιες σκέψεις κάνω κι εγώ...

    Vassilis Konstandopoulos
    και οι Fall και οι BP, ακούγανε, κι όχι μόνο ροκ. Η έκρηξη του πανκ, τους έκανε να πιστέψουν ότι μπορούν να μπουν στο κόλπο (και να βιοποριστούν), όπως έχει πει (περίπου) κι ο Σμιθ, "άκουγα τους πάνκηδες κι είπα ότι μπορώ να το κάνω καλύτερα"

    Vassilis Konstandopoulos
    Συνγώμη Φώντα για τα απανωτά ποστ, οι Fall για μένα ήταν σε μεγάλο βαθμό, η δεκαετία του 80 (οκ, μαζί με την παρέα του Δ. Βερολίνου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Koutsounanos Manolis
    Ξενομανία κατα κάποιο τρόπο!!! Δυστυχώς!!!

    Σαραντης Κλωνάρας
    εγραψες παλι φωντα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή