Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

BJØRN SOLLI τζαζ από τα νησιά Lyngør;

Lyngør είναι το όνομα ενός χωριού, αλλά και μιας συστάδας νησιών στη νοτιοανατολική άκρη της Νορβηγίας. Προφανώς, πρόκειται για έναν ήσυχο, παραδεισένιο τόπο, εκεί που κάθε Σκανδιναυός (κάποια στιγμή της ζωής του) θα μπορούσε να εκπληρώσει ορισμένες από τις πνευματικές/ καλλιτεχνικές ανησυχίες του. Να διαβάσει, να γράψει, ζωγραφίσει, να συνθέσει και τ’ ανάλογα, σ’ ένα περιβάλλον ήσυχο και κομματάκι απόμακρο. Τούτο έπραξε και ο νορβηγός κιθαρίστας της jazz Bjørn Solli, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έγινε θαμώνας του χωριού, εμφανιζόμενος στο Lyngør Jazzklubb (ναι το χωριό έχει jazz club, αφού η jazz είναι κάπως σαν εθνική μουσική στη Νορβηγία) και συνθέτοντας αναλόγως. Όλα εξελίχθηκαν όπως πρέπει λοιπόν, με μία μόνη διαφορά. Το έργο, το πρώτο μέρος του “Lyngør Project”, δεν ηχογραφήθηκε στο νησί, αλλά στο Brooklyn της Νέας Υόρκης, με μερικούς από τους καλύτερους sessions της τοπικής σκηνής. Και όταν μιλάμε για τη σκηνή του Brooklyn, όλοι αντιλαμβανόμαστε περί τίνος πρόκειται… Πολλά τα credits… και όλα προσφέρονται αφειδώς κατά τη διάρκεια της εγγραφής. Πέραν λοιπόν του Bjørn Vidar Solli στην κιθάρα, το project φέρνουν εις πέρας οι Seamus Blake τενόρο, σοπράνο, Ingrid Jensen τρομπέτα, Aaron Parks πιάνο, Matt Clohesy μπάσο και Bill Stewart ντραμς – άπαντες και άπασες με περγαμηνές και ιστορία.
Οι συνθέσεις του Solli στο Aglow: The Lyngør Project Volume 1” [Lyngør Records, 2014] είναι λογικώς επηρεασμένες από τη ζωή του στο Lyngør. Τώρα, το πόσο αυτές μπορεί να διαφοροποιούνται από άλλες δικές του δεν μπορώ να το βεβαιώσω, βεβαιώνω όμως πως ό,τι ακούγεται στο CD δεν έχει να κάνει με κάτι nordic, με ό,τι τέλος πάντων έρχεται στο νου μας καθώς ακούμε τα ονόματα... Jan Garbarek ή Arild Andersen. Ο Solli συνθέτει, βασικά, για τους παίκτες του. Κι έτσι… Αμερικανοί ή αμερικανοτραφείς οι περισσότεροι, ακούγονται κυρίως σαν μια μπάντα του Brooklyn, παρά του… Lyngør. To swinging είναι βαθύ και έντονο, με τους Blake και Parks να τα «χώνουν» ήδη από το πρώτο tracks (“Windjammer”), ενώ η Jensen, στο “To the lighthouse” συμβάλλει με εντυπωσιακό τρόπο στην εξέλιξη μιας blues μελωδίας, που σε «πιάνει» από την αρχή.
Άψογη σύγχρονη jazz λοιπόν, από ένα σχήμα που… αν και κάπως περιστασιακό δεν δυσκολεύεται σε κανένα σημείο του “Aglow…” να τρίξει τα δόντια του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου