Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΕΤΤΟΝΟΣ σε θυμάμαι συχνά…

Ένας αναγνώστης, ο Andriou, άφησε χθες (Σάββατο) το απόγευμα ένα σχόλιο στην ανάρτηση για τον Χρήστο Λεττονό (http://is.gd/swOEfa). Κατά βάση ήταν το link στο YouTube για το σε «Σε θυμάμαι συχνά» (το “Chelsea Hotel #2” του Leonard Cohen). Τον ευχαριστώ.
Το τραγούδι αυτό είναι ένα από τα ωραιότερα που έχω ποτέ ακούσει. Και δεν αναφέρομαι μόνον στο original του Cohen, αλλά και στην ελληνική απόδοσή του από τον Χρήστο Λεττονό. Κορυφαία μπαλάντα. Κορυφαία στιγμή.

Σε θυμάμαι συχνά
Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά/ πώς μιλούσες γλυκά στο σκοτάδι/ σώμα ζεστό και το στρώμα απαλό/ και στους δρόμους αργούσε το βράδυ.

Έτσι είν’ η πόλη, καλή αφορμή/ να γυρέψουμε σάρκα και χρήμα./ Μα η αγάπη αυτή πώς γερνάει στη στιγμή/ σε μια γκρίζα και πένθιμη Αθήνα.

Ναι, μα εσύ είσαι καπνός/ χάθηκες, πας, προσπερνάς και στο κόσμο σε χάνω./ Ποτέ πια ξανά δε θ’ ακούσω να λες/ «σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»/ «σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»/ ο χρόνος κυλάει και ξεχνάς.

Σε θυμάμαι συχνά σε δωμάτια φτηνά/ ήσουν σάρκα, αγάπη και μύθος./ Μου είπες ξανά πως ζητάς ομορφιά/ και ότι εγώ απ’ αυτήν ήμουν τζίφος.

Μα ήσουν όλo καρδιά, για παιδιά σαν κι εμάς/ που δε μοιάζουμε σαν αγγελούδια./ Γυρνάς ξαφνικά και μου λες/ «ε καλά, είσαστ’ άσχημοι, μα λέτε τραγούδια».

Ναι, μα εσύ είσαι καπνός/ χάθηκες, πας, προσπερνάς και στο κόσμο σε χάνω./ Ποτέ πια ξανά δε θ’ ακούσω να λες/ «σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»/ «σ’ έχω ανάγκη», «δε σ’ έχω ανάγκη»/ ο χρόνος κυλάει και ξεχνάς.

Κι ούτε θέλω να πω πως τρελά σ’ αγαπώ/ δε μπορώ πια καημούς να γιατρεύω./ Σε θυμάμαι συχνά, σε δωμάτια φτηνά/ μόν’ αυτό, δε σε σκέφτομαι καν, δε σε γυρεύω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου